Swego czasu w Kaliszu działo się. Kalendarium kaliskie

Tydzień 42: 17 października – 23 października 2022 r. Wsch. sł. (23 października) w Kaliszu.: 7.23 Zach. sł.: 17.40

1912.10.23 – w Biłgoraju urodził się Edward Drescher, chirurg dziecięcy, deontolog. W 1915 r. rodzina osiadła w Kaliszu, ojciec Henryk został sędzią Sądu Okręgowego. W 1930 r.  Edward ukończył gimnazjum męskie, później medycynę w Warszawie. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Sanitarnych. Rozpoczął pracę jako starszy asystent na Wydziale Chirurgii Uniwersytetu Warszawskiego. Walczył w wojnie obronnej 1939 r. jako żołnierz Armii Poznań, otrzymał Krzyż Walecznych, dostał się do niewoli. Po wyjściu z niej działał w konspiracji, był lekarzem AK, w czasie Powstania Warszawskiego prowadził szpital powstańczy. Od 1947 r. pracował w Szczecinie, gdzie zorganizował oddział chirurgii dziecięcej, przekształcony w Klinikę Chirurgii Dziecięcej Pomorskiej AM. Opublikował 93 prace naukowe, otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, był członkiem wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych. Zmarł w 1977 r.

1922 – na słupie elektrycznym przy moście Kamiennym pojawiła się – jako zjawisko niemalże pionierskie – reklama Polskiej Spółki Samochodowej „Auto – Calisia”.

1922 – do kiosków z gazetami mogły się ustawiać długie kolejki, bo oto w tym roku w prasie lokalnej – obok sporej już liczby czasopism i dzienników zaczęły się ukazywać kolejne nowe tytuły: pepeesowski „Przegląd Kaliski” wydawany przez  Artura Sowadskiego i „Goniec Kaliski” – mający w marketingowym podtytule hasło: dziennik dla wszystkich stanów i wydawany do 1928 r. No i były jeszcze pisma urzędowe: „Gazeta Urzędowa Wydziału Powiatowego” i „Kaliskie Wiadomości Samorządowe”. Rzecznicy prasowi lokalnych instytucji w ramach swoich obowiązków mieli więc każdego dnia co czytać.

1922 r. – powstała nowa Chrześcijańska Drukarnia Ziemi Kaliskiej – własność Antoniego Krawczyka i Józefa Pietrzyckiego. Działała ona przy ulicy Śródmiejskiej aż do czasów II wojny.

1922 – przy Gimnazjum Adama Asnyka prof. Mikołaj Łorczenko, późniejszy wykładowca fizyki i meteorologii w Instytucie Fizycznym w Pradze, uruchomił pierwszą dostępną  szerszym kręgom dostrzegalnię astronomiczną. 

1922 – przy ulicy 3-Maja zakończono, niezwykle istotną w dopiero co odrodzonym państwie polskim, inwestycję – budowę dwóch szkół powszechnych. Jedna przeznaczona była dla chłopców i otrzymała imię Konstytucji 3 Maja – co było oczywistym nawiązaniem do nazwy całej ulicy, którą – po odkrojeniu części kościelnych terenów pobernardyńskich, wytyczono raptem kilka lat wcześniej. Nazwa drugiej, dla dziewcząt, również nawiązywała do konstytucji – uchwalonej rok wcześniej Konstytucji Marcowej. Po obu stronach budynków szkolnych postawiono też dwa domy dla nauczycieli. Budynki łączyła wspólna sala gimnastyczna a za nimi znalazło się boisko i tzw. składnica miejska, dzisiaj funkcjonująca jako miejskie targowisko. W czasie II wojny w jednym ze wspomnianych domów znajdował się niemiecki urząd pracy (Arbeitsamt), w którym zapadały decyzje o wywozie kaliszan „na roboty” do Niemiec. Od 1 września 1951 r. pierwszy z budynków (idąc od Nowego Rynku) stał się ponownie siedzibą podstawówki (im. Janka Krasickiego – do dawnej nazwy Konstytucji 3-Maja szkoła wróciła w kwietniu 1991) w drugim zaś, w Technikum Samochodowym (patronem Stanisław Staszic) zaczęto kształcić przyszłych speców od naszych mercedesów.

1922 r. – z zabudowań, pobliskiego przecież w stosunku do wspomnianych szkół, klasztoru pobernardyńskiego usunięto szkołę powszechną (co było logiczne – skoro obok powstały tamte), przenosząc ją do prywatnego domu przy ul. Stawiszyńskiej. W tym też roku jezuici kończą budowę drugiego piętra klasztoru, przerzucając łuk łączący go z resztą kompleksu i tworząc w ten sposób malowniczy i „fotogeniczny” zaułek. A wracając do szkoły na Stawiszyńskiej – komfort nauczycieli i uczniów z Chmielnika poprawiono piętnaście lat później budując „na górce” nowy budynek szkolny (precyzyjniej – obiekt typu barakowego, dopiero przed ćwierćwiekiem solidnie przebudowany i rozbudowany) nadając mu wówczas imię dra Sławomira Czerwińskiego, przywódcy strajku szkolnego w 1905 r. w „Asnyku”, potem ministra Oświecenia Publicznego i Wyznań.

1922 – na ulicach miasta ustawiono 150 lamp elektrycznych zasilanych prądem z dopiero co powstałej przy dzisiejszej Alei Wolności miejskiej elektrowni. Lampy te – a z czasem przybyły kolejne – ustawione były na Głównym Rynku i w innych  „newralgicznych” punktach miasta. Był to kolejny istotny krok w kierunku nadania naszemu miastu nowoczesnego sznytu.