Kościelny: Nie pałamy żądzą zemsty

 Był jednym z założycieli Wspólnego Kalisza, najbliższym współpracownikiem Grzegorza Sapińskiego. Jego nagłe odejście z Ratusza do dziś pozostaje dla wielu zagadką. Teraz wraca – stoi na czele nowo powstałego stowarzyszenia Kaliszanie i zapowiada, że będzie walczył o fotel prezydenta. Z Piotrem Kościelnym rozmawiała Katarzyna Górcewicz.

– Kto działa w stowarzyszeniu Kaliszanie? Jaka idea Wam przyświeca?
– Ideą stowarzyszenia jest działanie na rzecz mieszkańców oraz odpartyjnienie kaliskiego ratusza i samorządu. Coraz drastyczniejszy konflikt w ostatnich miesiącach na scenie ogólnopolskiej, ale i tej lokalnej, potwierdza, że takie działanie jest konieczne.  Chcemy być bezpartyjną alternatywą dla kaliszan. Stowarzyszenie powstało w wyniku sygnałów, które otrzymywałem od mieszkańców, gdy odszedłem z Ratusza. Bardzo wiele osób zwróciło się wtedy do mnie z apelem, że jeśli będę chciał tworzyć coś bezpartyjnego, to one chciałyby w tym zafunkcjonować, zostać członkami, wspierać mnie. Naturalną konsekwencją było przyjęcie nazwy stowarzyszenia, czyli „Kaliszanie”. Chcemy oderwać się od partyjnych gierek i ręcznego sterowania tym, co w samorządzie ma się zadziać. Jeśli nie będzie silnego stowarzyszenia mieszkańców, partie od lewa do prawa zawłaszczą Kalisz coraz bardziej.

– Podobna idea towarzyszyła chyba również Wspólnemu Kaliszowi, w którym Pan działał.
– Pierwotnie ideą WK było to, żeby może nie tyle być bezpartyjnym, co starać się połączyć partie funkcjonujące na kaliskiej scenie politycznej i być swoistym buforem. Dziś trzeba to powiedzieć: nie udało się tego zrobić. Dlatego czas postawić na niezależne stowarzyszenie, a nie takie, które od samego początku wikła się układy partyjne. Oceniam, że konflikt partyjny będzie narastał także w Kaliszu, a na tym miasto zawsze tylko straci.

– Uczy się Pan na własnych błędach?
– Zdecydowanie.

– Pańskie odejście poprzedzone było tygodniami spekulacji. Co się wtedy działo? 
– Kwestia odejścia ze stanowiska była poprzedzona wieloma przemyśleniami. Relacje w zespole prezydenckim czy relacje w samej koalicji zaczęły się psuć, gdy PiS wygrało wybory parlamentarne. Ten pierwszy rok współpracy, do momentu tych wyborów, oceniam jako dobry. Mieliśmy wiele wspólnych tematów i myślę, że sporo udało nam się wtedy zrobić czy zaplanować. Potem, z miesiąca na miesiąc, atmosfera stawała się coraz bardziej napięta i tak naprawdę pierwszy moment, kiedy zastanawiałem się nad odejściem z Ratusza, to był czerwiec 2016 r. Natomiast z uwagi na to, że pod koniec lipca dochodziło do zmiany Ustawy Prawo Zamówień Publicznych, uznałem, że najistotniejsze jest to, abyśmy do momentu aż zmieni się ustawa ogłosili jak najwięcej postępowań w zakresie inwestycji. Te kilka tygodni to rekordowe tempo pracy i dokładnie 22 ogłoszone postępowania przetargowe. To zadanie skutecznie wykonał ówczesny naczelnik Wydziału Rozbudowy Miasta i Inwestycji Daniel Kaparuk z zespołem i za to jestem urzędnikom wdzięczny. Mimo okresu urlopowego po godzinach przygotowywali dokumentację. Wiele realizowanych dziś inwestycji to efekt tamtej pracy. Później nastąpił wielotygodniowy zastój w procesie inwestycyjnym, natomiast nie liczyłem, że potrwa on prawie 4 miesiące, aż do połowy listopada. Tych miesięcy nikt już miastu nie wróci.

– Działaliście państwo razem, jak Pan mówi, całkiem sprawnie. Co takiego się więc wydarzyło, że ta współpraca nagle stała się niemożliwa?
– Mogę podkreślić tylko to, że pierwszy rok współpracy oceniam dobrze. Także w PiS, jak w każdej partii, można znaleźć odpowiedzialnych i właściwych ludzi. Natomiast każda partia ma swoją specyfikę i wcześniej czy później chce decydować ktoś wyżej. Pewnie dlatego w trakcie 2016 r. dla części osób stałem się uwierającym problemem lub – jak się dziś mówi – „ostatnią barykadą”.

– Co takiego Pan zrobił?
– Byłem sobą.

– Teraz czuje się Pan na właściwym miejscu?
– Mam w sobie jeszcze tyle siły, żeby z tych ideałów odpartyjnienia miasta nie rezygnować. Mieszkańcy Kalisza nie zasługują na to, by co cztery lata odbywały się wahania, czy to w jedną, czy w drugą stronę partyjną, żeby poszczególne osoby zastanawiały się, czy utrzymają stanowiska, bo należą do takiej czy innej partii politycznej. W samorządzie to nie powinno mieć miejsca. Należy stawiać na fachowców.

– A coś takiego ma miejsce?
– Zawsze gdy w koalicji rządzącej znajdują się partie polityczne, takie rzeczy niestety się dzieją.

– Czy jeśli do Kaliszan będzie chciała należeć osoba będąca członkiem PiS, PO czy innej partii, to czy przyjmie Pan kogoś takiego?
– Staramy się uczyć na błędach i tak jak WK oceniam jako naprawdę udany zryw, to problemem było to, że zabrakło czasu na poznanie ludzi. A jeśli ludzie nie mają do siebie zaufania, nie poznali się właściwie i łączyła ich tylko chwilowo chęć zmiany władzy, to te drogi bardzo szybko się rozchodzą. Celem Kaliszan jest przede wszystkim pominięcie tego błędu i dobre poznanie się, praca w zespołach roboczych, realne pomysły i oparcie się na fachowcach w danych dziedzinach, nawet jeśli osoby te mają za sobą przeszłość w innych organizacjach czy partiach. To wszystko przed nami, zanim zaczniemy realnie wchodzić w przyszłą kampanię samorządową.

Więcej w Życiu Kalisza