Szpital w Kaliszu. 83-letnia pacjentka z podejrzeniem udaru niezauważona wymknęła się z SOR-u

Personel Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w Kaliszu nie zezwolił córce starszej kobiety, przywiezionej karetką pogotowia, z podejrzeniem udaru i dodatkowo chorej na alzheimera na wejście wraz z pacjentką do izby przyjęć. 83-latka niezauważona przez personel wydostała się z oddziału na zewnątrz szpitala

Do kaliskiego szpitala przetransportowano karetką pacjentkę z podejrzeniem udaru, skierowaną przez lekarza z ośrodka zdrowia w Cekowie .

W Szpitalnym Oddziale Ratunkowym pacjentce, która cierpi na chorobę alzheimera i wymaga opieki oraz pomocy kogoś bliskiego, chciała towarzyszyć krewna, która przyjechała za karetką do szpitala.

Niestety personel SOR-u, który w czasie pandemii koronawirusa stosuje specjalne zaostrzone procedury przyjmowania pacjentów nie zezwolił na wejście wraz z pacjentką osobie towarzyszącej.

- Wyłomem od tej zasady są dzieci, osoby niepełnosprawne umysłowo oraz osoby głuchonieme - czytamy w wyjaśnieniach kierownictwa SOR-u po skardze rodziny pacjentki.

Starsza kobieta, z pewnością przerażona i bezradna pozostała rzeczywiście na oddziale sama, bez wsparcia kogoś bliskiego, oczekując na badanie i dalszą pomoc medyczną. W międzyczasie do szpitala dotarły kolejne osoby z rodziny pacjentki. Wszyscy czekali przed wejściem do SOR-u.

Szpital inaczej przedstawia fakt, rzekomego uniemożliwienia wejścia rodziny wraz z kobietą chorą na alzheimera i z podejrzeniem udaru.

- Rodzina, która przybyła wraz z pacjentką - 5 osób (rodzina twierdzi, że było ich troje) została poinformowana, że jedna osoba może wejść z pacjentką do SOR -u ale oddział nie gwarantuje osobom postronnym ani osłon jednorazowych przysługujących pacjentom, ani 100 proc. bezpieczeństwa epidemiologicznego. Nikt z rodziny nie zdecydował się na wejście do oddziału - wyjaśnia dalej kierownictwo SOR-u. Wnuk pacjentki stanowczo temu zaprzecza mówiąc, że nikogo ni chciano wpuścić, mimo że mieli maseczki ochronne. Uniemożliwiono też podanie chorej butelki z wodą.

Szukając swych bliskich pacjentka, która prawdopodobnie poczuła się nieco lepiej, niezauważona i niezatrzymywana przez personel oddziału sama wydostała się na zewnątrz.

- Dzięki Bogu byliśmy przed szpitalem i w pewnym momencie zauważyliśmy babcię. Na szczęście nic jej się nie stało. Nie wiem jak długo była poza oddziałem. Myślę, że około 0,5 godziny. Moja matka zadzwoniła i zaalarmowała personel, że pacjentka wyszła z oddziału. Wtedy zabrano babcię ponownie na oddział. Podczas, gdy była poza budynkiem lekarz neurolog wypisał skierowanie na badanie tomografem komputerowym. Chyba jednak nikt babci nie szukał na oddziale, aby zawieźć ją na to badanie, gdyż wówczas od razu zauważono by, że pacjentka zniknęła - mówi Kamil wnuk pacjentki.

Fakt, że kobieta z podejrzeniem udaru, jeszcze przed badaniem diagnostycznym wydostała się z budynku szpital także tłumaczy względami proceduralnymi.

- Pacjentka nie znajdowała się w stanie zagrożenia życia (oznaczona została kodem zielonym w triage), więc nie wymagała ciągłej obserwacji przez pielęgniarkę lub ratownika medycznego - czytamy w wyjaśnieniu. Osoba ta – tłumaczy dalej kierownictwo SOR-u - wymagała dozoru medycznego polegającego na obserwacji czasowej i ustalenia czy wymaga hospitalizacji.

Pacjentka przebywała na oddziale ratunkowym ponad 4 godziny. W tym czasie wykonano jej badania dostosowane do wskazań w skierowaniu wystawionym przez lekarza POZ: przejściowe niedokrwienie mózgu oraz dwukrotna krótkotrwała utrata przytomności.

- Pacjentka w trakcie pobytu w oddziale miała wykonaną tomografię komputerową głowy oraz dwukrotnie była konsultowana przez lekarza neurologa, przebywała na sali nr 5 pod obserwacją i dozorem - zapewnia w piśmie wyjaśniającym kierownictwo SOR-u.

Szpital nie ma sobie nic do zarzucenia w sprawie samowolnego opuszczenia oddziału przez 83-latkę. Dowodzi wręcz, ze były podejmowane próby zawracania kobiety do sali nr 5.

-Samowolne wyjście pacjentki poza teren SOR -u miało miejsce przy okazji wyjścia innego pacjenta zaopatrzonego w tym oddziale. Pacjentka ta nie była osobą ubezwłasnowolnioną, ani nie wymagała przymusu bezpośredniego z racji stanu zdrowia, więc samodzielnie poruszała się po oddziale, stale zawracana przez triażytów do gabinetu nr 5 – napisano w wyjaśnieniu. Dodano także, że gdyby szpital zauważył zaginięcie pacjenta, to zgodnie z procedurą zawiadomiłby policję i zostałyby wdrożone poszukiwania.

Szpital dziękuje rodzinie za wykazaną czujność i rozważne podejście do ograniczeń wynikających z epidemii. Jednocześnie ocenia pewien postępek rodziny jako nieadekwatny do sytuacji.

- Agresja wobec lekarza (utrudnianie opuszczenia pomieszczenia) jest niedopuszczalna i sprzeczna ze wszystkimi podstawowymi normami zachowania - napisano w końcowej części wyjaśnień. Ten zarzut kategorycznie odrzuca wnuk pacjentki. Jego zdaniem w SOR pomylono ich prawdopodobnie z rodziną mężczyzny z podejrzeniem udaru, także czekającego na badania.

Cóż, SOR jest szczególnym oddziałem szpitalnym, w którym udziela się pomocy ofiarom wypadków, ratuje się ludzkie życie, w którym bywa nerwowo a reakcje ludzi bywają nieprzewidywalne. Często dochodzi do spięć i oskarżeń, tak jak w tym sporze. Można tylko apelować o wzajemną wyrozumiałość. Zarówno dla personelu medycznego oraz dla pacjentów i towarzyszących im rodzin, które bywają przerażone zaistniałą sytuacją i ulegające gwałtownym emocjom.

(dk)