Pośmiertna nominacja kaliskiego pilota

Jednym z punktów obchodów Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada będzie uroczystość pośmiertnej nominacji do stopnia podporucznika pilota Marcina Osełkowskiego

  Wiesław Marcin Osełkowski urodził się 6 lutego 1918 roku w Sieradzu w rodzinie  intelgienckiej . Do Kalisza przyjechał wraz z rodzicami i rodzeństwem Józefem i Wiktorią z  domu Dutkiewicz, siostrą Zdzisławą i bratem Stefanem. Wiesław rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Adama Asnyka. Jako młodzieniec zaczął się uczyć pilotażu na szybowisku w Kościelnej Wsi koło Kalisza.  

  Maturę zdał w 1938 roku w Państwowym Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu.
Po maturze w 1938 roku ukończył kurs szybowcowy w Ustianowej koło Szczytnik Dolnych.
29 września 1938 roku rozpoczął unitarne przeszkolenie wojskowe   w 29 Dywizji Piechoty przy 29 Pułku Piechoty im. Strzelców Kaniowskich w Szczypiornie koło Kalisza.
Od 2 stycznia 1939 roku rozpoczął szkolenie w Szkole Podchorążych Lotnictwa Zawodowego w Dęblinie. Od 1 maja do 30 sierpnia 1939 roku przeszedł kurs pilotażu w Dęblińskiej „Szkole Orląt”.

  Po przegranej kampanii wrześniowej i napaści sowieckiej, Wiesław z polskim wojskiem na rozkaz komendanta„Szkoły Orląt „  podpułkownika Modesta Rastawieckiego przekroczył granicę polsko-rumuńską w Kutach.
Przebywał na internowaniu w obozie w Tulcea w Rumuni do 5 listopada 1939 roku, gdzie został awansowany na stopień starszego sierżanta.  

  Po otrzymaniu paszportu z polskiej ambasady w Bukareszcie statkiem dotarł do Malty. Po 7- dniowym pobycie na Malcie z wojskiem polskim dopłynął kolejnym statkiem do Marsylii.
We Francji został przydzielony do Eskadry Podchorążych w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon. 
Do Wielkiej Brytanii dotarł 29 lutego 1940 roku i został przydzielony  do  Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Air Station Manston. W Anglii został awansowany na stopień plutonowego podchorążego.
 W Carlisle w bazie brytyjskich bombowców uczestniczył w kursach teoretycznych i rozpoczął 6 tygodniowe loty szkoleniowe.
 Został przydzielony do Obozu Lotnictwa Polskiego w Blackpoo, potem przeniesiono go do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Royal Air Force Blackpool. Dalsze latanie kontynuował  w 8 Flaying Training School bazy lotniczej Royal Air Force Montrose AIR Station na szkockim wybrzeżu Morza Północnego.
Zginął w wypadku 13 maja 1941 roku podczas lotu szkoleniowego milę na północ od Laurencekirk w Szkocji, gdy pilot robił podejście do lotniska Royal Air Force Fordoun. 
Prowadzone 2 dni później dochodzenie wojskowej komisji do spraw wypadków lotniczych nie podało prawdziwej przyczyny katastrofy. Pochowany 16 maja 1941 roku w kwaterze kolegów pilotów na cmentarzu Sleepyhillock Montrose w Szkocji grób S/1/85.