Zabytkowe RTV – jedna z największych w świecie kolekcji jest w Kaliszu

Po wejściu do mieszkania Agnieszki i Romana zaniemówiłem z wrażenia. Z początku nie dostrzegałem tam mebli. Widziałem tylko ściany, które od podłogi po sufit wypełniały setki już historycznego sprzętu grającego np. magnetowidy, gramofony, radioodbiorniki, magnetofony szpulowe, boombox-y i inne cuda pochodzące z XX wieku. Na moją uwagę, że takiego skupiska sprzętu nigdy nie widziałem z uśmiechem odpowiedziano mi, że to tylko namiastka zbiorów jakie przez dziesięciolecia zebrał Roman wspierany w ostatnich latach przez Agnieszkę. Kolekcja liczy już ponad 3 tys. eksponatów.

Wrażenie robi nie tylko rozmiar kolekcji ale też specjalistyczna wiedza kolekcjonerów oraz ich oryginalna aktywność w prowadzeniu edukacji o historycznych już nośnikach dźwięku i obrazu ale o tym później. Po prostu zafascynowany jestem ich pasją oraz profesjonalizmem z jakim to czynią. 

     -  Marzeniem każdego młodego chłopaka w latach 70-tych ubiegłego wieku w Polsce było posiadanie jakiegokolwiek sprzętu grającego, a już największym sprzętu zachodniej marki, który był wtedy prawie nieosiągalny. Marzenie to przerodziło się u mnie w pasję, która trwa już ponad 40 lat. Kolekcjonuję sprzęt grający począwszy od urządzeń lampowych jak radia i adaptery z początku XX wieku do bardzo zaawansowanych technologicznie urządzeń końca lat 90-tych. Nabywam je  bardzo często ratując je przed zniszczeniem i poszerzam moją kolekcję sięgającą już około 3 tys. sztuk zarówno radiomagnetofonów, walkmanów, wież stereo, kolumn, magnetofonów szpulowych oraz odbiorników telewizyjnych itd., marek japońskich, niemieckich, duńskich oraz oczywiście polskich. Chciałbym stworzyć największe muzeum w Europie sprzętu audio oraz video od początku istnienia radiofonii i telewizji do końca lat 90-tych, kiedy to "skończyła" się era analogowa. Erę cyfrową planuję zaznaczyć najciekawszymi pojedynczymi egzemplarzami - mówi Roman.

   Pierwsze egzemplarze kolekcji zdobywał podczas wieloletniego pobytu w Niemczech. Jak wspomina nie sposób było na flohmarkcie przejść obojętnie obok np. firmowego sprzętu grającego zachodniej produkcji, który w Polsce był nieosiągalny nawet  w sklepach Pewex-u ( sklepy, w których  sprzedawano towary „luksusowe” za dolary lub inną walutę wymienną).

   Roman i Agnieszka nie ograniczają się wyłącznie do gromadzenia sprzętu znanych firm zachodnich. Mają też dużą  kolekcję sprzętu polskiej produkcji. Np. są posiadaczami wszystkich modeli magnetowidów krajowej produkcji począwszy od pierwszego MTV-10.  Jednak nie wszystko można kupić na pchlim targu. Bywa, że za niektóre egzemplarze z kolekcji musieli wydać sporo pieniędzy. Jak twierdzi Agnieszka kolekcjoner może oszczędzać niemal na wszystkim ale na brakujące cudeńko w kolekcji pieniądze znajdzie.

   To, że większość eksponatów pochodzi z wystawek czy też kupowane były na flohmarktach i giełdach mogłoby sugerować, że kolekcję tworzą sprzęty zepsute i zdekompletowane. Takie też kupowali, bo dla Romana ważna jest oryginalność danego egzemplarza. Jeżeli trudno go zdobyć to kupi i zepsuty ale robi wszystko, co w jego mocy żeby ten sprzęt uruchomić.

   Stworzenie  muzeum spędza sen z oczu Romanowi i Agnieszce. Znają się na tym co kolekcjonują, znają wartość historyczną zgromadzonych eksponatów i jak ważną rolę mogą spełnić w edukacji kolejnych pokoleń i które są niczym wehikuł czasu mogący przenieść nas w odlegle czasy. Sprzęt składują w domu oraz w wynajmowanych magazynach.

   Kolekcja jest ogromna zdaniem Romana i Agnieszki powinna być dostępna szerokiej publiczności. Chcieliby zakupić stary budynek, który zostałby wyremontowany i dostosowany do warunków muzeum.  Mogłaby to być  np.    stara poczta lub dworzec, budynek który  już ma swoją historię i pasowałby do klimatu muzeum. Roman i Agnieszka są optymistami i liczą, że wśród decydentów  jak oraz mecenasów kultury i sztuki są ludzie, którzy myślą podobnie jak oni i gotowi będą wesprzeć starania kolekcjonerów.  

  Póki co,  swoje eksponaty prezentują w   muzeum online (wehikul-czasu.com) oraz na kanale na Youtube (kanał audio azyl). Mają 18 stron dodanych ( ponad 1500 skatalogowanych eksponatów) oraz nagranych ponad 300 filmów, na których prezentują poszczególne urządzenia. Poza danymi technicznymi oraz efektami głosowo- wizualnymi danego eksponatu filmiki „okraszane” są przez Agnieszkę ciekawymi opowieściami nawiązującymi do lat świetności prezentowanego sprzętu. Jak twierdzą wirtualne i stacjonarne muzeum przekazu czasu, dźwięku i obrazu  to ich pasja i misja.

 Miasta i gminy nie mogą wspierać prywatnych muzeów. Dlatego w Internecie prowadzona jest zrzutka na realizację zamierzenia kolekcjonerów. Tylko ta forma narodowej zbiórki daje szansę na jego stworzenie. Wszystkim, którzy wspomogą Romana i Agnieszkę otrzymają dożywotni darmowy wstęp do  muzeum.

Grzegorz Pilecki

Zamieszczone zdjęcia w kolejności przedstawiają: 0 - jeden z pierwszych dyktafonów Thomasa Edisona, 1 - pierwszy na świecie magnetofon kasetowy, 2 - pierwszy na świecie magnetofon z funkcją autorevers, 3 - pierwsza na świecie zmieniarka kaset, 4 - pierwszy polski magnetowid, 5 - pierwszy telewizor Sony sprzedawany w Polsce za złotówki (czasy Gierka), 6 - polski adapter Bambino, 7 - magnetofon popularny z teledysku Madonny, 8 - magnetofon z radiem na kasety 8-io ścieżkowe, 9 - gramofon mniejszy od płyty, 10 - magnetofon na duże kasety (ELCASET), 11 - polski magnetofon szpulowy produkowany na export pod marką HGS, 12 - pierwszy polski magnetofon kasetowy, 13 - magnetofon szpulowy kwadrofoniczny, 14 - pierwszy przenośny radiomagnetofon z odczepianymi głośnikami, 15 - radiomagnetofon z telewizorem, 16 - reporterski magnetowid przenośny z telewizorem i kamerą, 17 - radiomagnetofon przenośny odtwarzający płyty winylowe pionowo, 18 - pierwszy na świecie magnetofon kasetowy stereo, 19 - pierwszy na świecie odtwarzacz CD.